Alice Springs en Darwin

Bedankt voor de leuke reacties. Tja we lopen nog steeds een beetje achter, maar we hebben een camping met gratis wifi, dus maken we daar even goed gebruik van om een verhaal te plaatsten en foto’s erbij te zetten. We hadden ons laatste verhaal geschreven vanuit Darwin, maar we moeten ook nog even vertellen wat we in Alice Springs hebben beleefd.

Maandag 17 maart bevonden wij ons dus in het hete Alice Springs, het was 40 graden zonder wind. Gelukkig hadden we wel even heerlijk en welverdiend uitgeslapen. Daarna hadden we de shuttlebus genomen naar het centrum en daar lekker rondgelopen, wat cadeautjes voor het thuisfront gekocht en natuurlijk ook wat voor onszelf. Ook hadden we nog even met Clancy, onze tourgids van het vorige verhaal, afgesproken om even koffie te drinken en gedag te zeggen. Hij was een leuke en geniale tourgids en mede door hem was de tour zo leuk. Vervolgens zijn we lekker op tijd terug gegaan en hadden we even in de pub gegeten naast het hotel. We gingen lekker op tijd naar bed, want we moesten er weer vroeg uit.

Dinsdag 18 maart, ballonvaart! Rijm rijm. De wekker ging weer vreselijk vroeg, maar dit keer voor een heel goede reden. We gingen namelijk de zonsopgang bekijken vanuit een hete luchtballon. Dit was voor onze beiden iets wat op onze Bucket List stond, dus dit moesten we zeker doen. We werden om 05:00 ’s morgens opgehaald en reden naar een plek waar we zouden gaan opstijgen. We kregen een korte instructie om in de mand te klimmen, dat mandje was nog best hoog. Dit was vooral erg lastig voor de dikke Amerikanen die mee waren, nee dit is geen vooroordeel, ze waren duidelijk Amerikaans. Nadat we de ballon helemaal vol was met warme lucht, stegen we op. Het opstijgen van de ballon, ging verrassend soepel. We hadden een prachtig uitzicht op de zonsopgang en het landschap. Ondertussen sprongen de kangaroes voor ons uit en werd de wereld steeds kleiner vanuit onze rieten mandje. Na een uur landden wij in de outback en was het tijd voor het champagne ontbijt! Dat hadden wij wel verdiend en daarom hadden wij dan ook driekwart van de fles voor onze rekening genomen. De andere mensen wilden niet en weggooien is zonde, wij offerden ons wel op. Na het avontuur werden we weer afgezet bij ons hotel en daar hebben we nog even onze oogjes dichtgedaan, alvorens we met shuttlebus naar het centrum van Alice Springs gingen om weer verder te winkelen. We zijn erg blij dat we de ballonvaart gedaan hebben, zeker een aanrader om een keer te doen en totaal niet eng, maar rustgevend. Mocht je steun willen en een buddy nodig hebben, dan gaan wij gezellig nog een keer mee!

Woensdag 19 maart, het was weer tijd om in te pakken en naar het vliegveld te gaan voor onze vlucht naar Darwin. De poortje bij de beveiliging kwamen we zo door. Normaal gaat Fleur altijd af. Daar maakten wij dus een opmerking over en op dat moment mocht Fleur even meelopen voor een test op explosieve stoffen. Blijkbaar ziet ze er heel gevaarlijk uit. Wanneer was vastgesteld dat Fleur niet ging ontploffen of iets zou laten ontploffen, liepen we door om een kopje koffie te drinken. Na een uur konden we al boarden. We zaten bij de nooduitgang dus heerlijk veel ruimte. Het landschap waar we over heen vlogen was erg mooi en na twee uurtjes vliegen, landden we alweer in Darwin.

Donderdag 20 maart, een heerlijk luie dag, maar je wil ook niet te veel actieve dingen doen in Darwin, want je zweet je kapot al na drie stappen buiten zonder airconditioning. Na het ontbijt boekten wij twee tours, eentje voor de volgende dag voor naar Kakadu National Park en de andere voor zondag om naar Litchfield National Park te gaan. Daarna nog wat gewinkeld en even lekker op een terrasje gezeten.

Vrijdag 21 maart, het uitstapje met de Zonnebloem. Dit was de enige tour organisatie die actief is tijdens het regenseizoen in Darwin. De gemiddelde leeftijd was 60 plus en zilveren haardos. Na een lange busreis heen, kwamen we aan in Kakadu National Park. Bij de eerste stop gingen wij een wandeling maken langs rotswanden met een Aboriginal schilderingen. Deze wandeling was prima te doen, maar toch stond er een aantal puffend bij vanwege de temperatuur en vochtigheid. Na een buffetlunch stapten we in de boot voor een rondvaart over de Yellow Water Billabong River. Vanuit de boot spotten we een aantal krokodillen en ander wildleven. Onze tour eindigde met een bezoek aan (weer!) een Aboriginal cultureel center. Aangezien wij daar ondertussen wel genoeg van hadden gezien, gingen we direct richting de shops om een ijsje te halen. We stapten op tijd weer in de bus, maar omdat de tourgids verkeerd had geteld en besloot te wachten op mensen die niet zouden komen, kwamen we pas laat weer in Darwin aan.

In de nacht van vrijdag op zaterdag had Lisette een rare droom. Hoe deze precies verliep is tot op heden een raadsel, maar plotseling schrok ze met een gil wakker, waarbij Fleur meteen van een mep wakker schrikt en hier bijna een hartverzakking aan over hield. Oeps!

De volgende morgen gingen we opgewekt op weg naar het strand, maar helaas stond het water zo hoog dat zelfs de bomen op het strandje onder water staan. Jammer! Het was namelijk onwijs warm, waar de hoge luchtvochtigheid ook nog een schepje bovenop deed. Dan maar weer even terug naar het hotel, om hierna voor de lunch naar het Go Sushi restaurant te gaan. Daar namen we plaats aan een soort bar, waar op een lopende band diverse sushigerechten passeerden. Een erg leuke ervaring, al viel de variatie in sushi een beetje tegen. Maar lekker was het wel!

Zondagochtend stonden we weer vroeg op, deze keer voor onze tour naar Litchfield National Park. De groep is gelukkig een stuk kleiner dan bij onze trip naar Kakadu, alleen zat er nu een groep mensen van onze leeftijd in die al lekker aan de drank was geweest toen zij de bus stapte. Allereerst gingen we op weg naar de Adelaide River, voor onze jumping croc tour. Voordat deze tour begon kregen we bij het vertrekpunt ook nog de gelegenheid om een python vast te houden. Fleur stond binnen no-time te stralen voor de camera met een slang om haar hals. Maar toen Lisette de slang kreeg overhandigd was zij toch iets minder enthousiast. Even vasthouden bleek alweer genoeg te zijn, want zodra het beest zijn kop in haar richting boog vond ze het wel weer mooi geweest. Niet echt haar ding.

Toen het tijd was om aan boord te gaan om de zoutwater krokodillen naar het aas wat uit de boot gehangen zou worden te springen, sprak Joey, onze gids, ons aan na het zien van Fleur haar camera. Hij gaf ons de tip om beneden in de boot plaats te nemen, waar we betere foto’s konden maken van de springende Salties. Deze tour was heel gaaf, we zagen krokodillen van 3,5 tot 5 meter uit het water springen om in het aas te happen. Na deze boottocht stapten we weer in de bus , op weg naar Litchfield. We stopten even bij enorme termietenheuvels en picknickten bij een waterval (de Wangi Falls). Hierna reden we verder naar een andere waterval waar we even konden zwemmen. Bij de eerste waterval konden we nog niet zwemmen, omdat vanwege het regenseizoen de krokodillen hier nog rond konden zwemmen. Nou, dan lieten we dat inderdaad nog wel even zitten.

Het laatste wat op het programma stond van onze tour van deze dag was een bezoek aan de Florence Falls. Dit was een prachtige plek om even af te koelen; de het stromende water in de rivier werd regelmatig onderbroken door kleine watervalletjes, waardoor er tussen twee verschillende watervallen heel fijne waterpoelen ontstonden waar we heerlijk in het zonnetje konden relaxen. Al moest je goed blijven zitten, anders spoelde je weg naar beneden zonder zwembroek.

Toen het tijd werd om te vertrekken ging het mis. Peter, de Engelse (inmiddels behoorlijk dronken) gozer, kwam niet opdagen. Zijn vrienden verklaarden dat ze Peter bij hun spullen hadden laten liggen toen hij daar in slaap was gevallen en dat ze hem daarna niet meer hadden gezien. De gids en iedereen gingen meteen op zoek, het kwam zelfs zo ver dat er in de poelen gedoken werd om te zien of Peter misschien verdronken was. Later hoorden wij van iemand dat een jongen op het parkeerterrein had rondgelopen, vragend om een lift naar Darwin, in de veronderstelling dat zijn bus zonder hem was weggegaan. Na een tijd zoeken vertrokken we toch maar zonder Peter, die achteraf gewoon al in zijn hostel bleek te zijn. Hij was wakker geworden, had de bus niet kunnen vinden en was het hele stuk naar Darwin terug gelift. Heel bijzonder, maar wel geruststellend voor zijn vrienden dat hij weer terecht was.

Maandagochtend hadden we heerlijk uitgeslapen en daarna ons vorige reisverhaal geschreven. We dronken ergens gezellig even een kop koffie en waren deze avond wel op tijd om de zonsondergang in Darwin te bewonderen. Ondanks de bewolking was het een erg mooi gezicht, vooral in contrast met de donkere wolken die zich aan de andere kant van de lucht langzaam samentrokken en nu en dan lichtflitsen lieten zien van het onweer dat in de verte woedde. Deze laatste avond in Darwin sloten we af in een outback restaurant (Outback Jacks, een grote wens van ons beiden). We hadden hier een stukje kangaroe en krokodil geproefd maar ons hoofdgericht was gewoon vertrouwd rundvlees. De kangaroe lijkt het meest op rundvlees, maar dan wat stugger vlees vanwege de spieren en minder vet. Krokodil is qua structuur en kleur het beste te vergelijken met kip, maar smaakt heel anders. Een soort combinatie van vis en kip. Na het eten haalden we nog even een drankje op een terrasje. De volgende dag stond ons vliegtuig naar Sydney op ons te wachten.

Dit was het weer van deze keer lieve kinderen. Het volgende verhaal komt zo snel mogelijk jullie kant op.

Liefs Fleur en Lisette