Van Sydney naar Gracemere

Lief reisdagboek,

Het is weer de hoogste tijd voor een nieuw verhaal van onze avonturen. Er is weer genoeg gebeurd wat de moeite waard is om te vertellen. Dus bij dezen, lieve lezers, pak een kop thee, koffie, een lekker biertje of een goed glas wijn.

Dinsdag 25 maart hadden we de tassen weer volgepropt en namen we een taxi naar het vliegveld. Natuurlijk zag Fleur er weer gevaarlijk genoeg uit om wederom gecontroleerd te worden op explosieve stoffen. Gelukkig werd er niets gevonden en konden we toch onze vlucht naar Sydney halen. Aangekomen op Sydney Airport moesten we in de rij voor de taxi die ons naar het hotel zou brengen. Op de kamer aangekomen deden we het gordijn open en bleken we vol uitzicht te hebben op de McDonalds! Tja, toen hebben we daar even gebruik van gemaakt om een heerlijk ijsje te halen.

De dag erna zijn we, met zware backpacks, naar de autoverhuur gelopen om ons racemonster weer op te halen voor de laatste vijf weken. Al snel konden we op pad en gingen wij op weg naar Bondi Beach, omdat we dat nog graag wilden zien. Daarmee bedoelen we de sexy strandwachten natuurlijk ;). Helaas regende het, dus de strandwachten zaten verstopt in de toren. We gingen daarna maar op weg naar een camping in de buurt van de Blue Mountains. Ook hier hadden we geen geluk; de eerste camping was een kerk kamp geworden, dus daar konden we godverdomme niet op. De tweede camping was spoorloos: op de locatie waar ons navigatiesysteem ons heen had gestuurd, bleek een autoverhuurbedrijf gevestigd te zijn. En de derde camping was in een National Park, waar je online geboekt had moeten hebben om daar te mogen staan. Vol gas omkeren en op naar camping vier, waar we wel geluk hadden. Gelijk alle kleren in de wasmachine gegooid en de auto opnieuw inrichten.

Donderdag 27 maart, je raadt het al… al onze kleren die schoon en fris waren, waren nu extra fris en zeiknat geregend. Kleren in een tas gestopt en op naar de volgende camping. Deze lag in de Blue Mountains, in het plaatsje Katoomba. Op deze camping stonden meerdere busjes zoals die van ons. Fleur zei dat ze erg zou gaan lachen als één van ons ’s nachts naar de wc moest en vervolgens het verkeerde busje in zou stappen. (Hier komen wij op terug.)

Vrijdag was het gelukkig droog en wilden we een wandeling door de Blue Mountains maken. Helaas was de ene wandelroute afgesloten en de andere was een modderpad geworden. Toch nog wat mooie foto’s kunnen maken en doorgereden naar Echo Point. Vanaf daar konden we de Three Sisters heel goed zien, dit is een bekende rotsformatie in Australië. Hier hebben wij ook nog een wandeling gemaakt naar de rotsen zelf. De wolken in het dal gaven een heel gaaf effect, hopelijk komt dat ook goed over op de foto’s. Daarna stapten we weer in de auto om naar Hunter Valley te rijden, de wijnstreek ten noordoosten van Sydney. Aangekomen op de camping begon het alweer te regenen, maar echt een stortregen. We waren erg blij dat we niet in tent sliepen, net als onze buren.

Zaterdag 29 maart: een goede dag om wijn te proeven. We waren naar St. Williams Mount Pleasant Winery gereden voor een proeverij en een tour. Na een korte tour was het tijd om te wijnen te proeven. Lisette was de BOB, dus proefde zij heel weinig, voor Fleur gold er geen limiet. Na een aantal heerlijke wijnen geproefd te hebben, besloten we om een fles mee te nemen die we allebei lekker vonden. Vervolgens zijn we doorgereden richting Port Stevens en hadden we in het plaatsje Anna Bay gekampeerd. We waren er vrij vroeg, dus nog even heerlijk over het strand gewandeld.

Nadat op zondag alles ingepakt was, waren we naar het strand gereden en nog even lekker uitgewaaid op het strand voordat we weer de auto in gingen. De auto bracht ons naar Palm Beach, deze zouden we nog wel even onthouden. ’s Middags bikini aangetrokken en lekker op het strand gelegen. Toen ons eten op was, werden wij opgegeten door de muggen.

De dag erna was het tijd om de schade op te nemen. Fleur was 47 keer gestoken door de muggen, dat jukte enorm. De tube muggenzalf ging erg hard na die avond. We zijn toen naar Port Macquirie gereden, waar we ook weer lekker op het strand hebben gelegen en in de golven gespeeld. Op de camping hadden wij gratis wifi en daar hadden we dan ook goed gebruik van gemaakt.

1 april, geen grapje, hadden we ’s morgens hardgelopen op het strand en een frisse duik genomen om de dag goed te beginnen. Hierna boodschappen gedaan en onderweg naar Coffs Harbour. Net toen we helemaal klaar waren om te gaan zonnen, betrok de lucht en werd het hier te koud voor. Dus waren we in camp kitchen gaan zitten om ons vorige verhaal te schrijven. Op deze camping hadden we ook weer gratis wifi en daar werd ook weer gretig gebruik van gemaakt.

De volgende dag hadden we bedacht dat we rustig aan zouden doen en besloten we dus nog een nachtje op dezelfde camping te blijven. ’s Morgens de foto’s online gezet en daarna heerlijk op het strand gelegen. Even aan onze kleur gewerkt. Daarna nog bij het zwembad gelegen. Na het eten nog even aan het fotoboek gewerkt, want we liepen goed achter.

In de ochtend van donderdag 3 april zijn wij nog even over de markt gelopen in Coffs Harbour. Daarna doorgereden naar Yamba. Daar hadden we bijna onze privé camping met zwembad. We hebben toen niets meer gedaan dan aan het zwembad liggen en bijkleuren.

Vrijdag 4 april waren we even Yamba zelf ingegaan om rond te lopen en wat te drinken. Vervolgens weer de auto ingestapt om naar Byron Bay te crossen. Daar hadden we een hippie camping die niet zo duur was, die in de stad was belachelijk duur voor ons als backpackers. Vanaf onze camping was het een paar minuten lopen naar het strand, dus ook daar weer even lekker gelegen met een muziekje erbij. ’s Avonds nog romantisch buiten gezeten met ons muggenkaarsje en met de zwoele geluiden die van de snelweg tien meter naast ons vandaan kwamen.

Op 5 april zijn we in de stad Byron Bay zelf geweest. Daar hebben wij een prachtige wandeling gemaakt naar de vuurtoren en konden we het oostelijkste stukje van Australië zien. Deze wandeling was wel intens vanwege de hitte, maar het zeker waard. Vanaf daar zijn we doorgereden naar Jacobs Well, een vissersdorpje. Daar kregen we te horen dat de paasvakantie was begonnen, lovely. Van die lieve kinderen op de camping, yes twee weken lang! Daarna hadden we nog heerlijk in de haven op een bankje mensen zitten kijken die hun boot of jetski in of uit het water haalden. ’s Avonds snel het busje ingevlucht vanwege de muggen.

Zondag 6 april was helaas geen rustdag, maar we gingen op weg naar Noosa! Lisette had een mooie camping uitgekozen, maar we moesten opeens een pondje op om naar de camping te gaan. Daardoor werd de goedkope camping zelfs duurder dan de camping die te duur was. Uiteindelijk was de plek het geld wel waard. We stonden namelijk tegen de duinen aan en konden zo het strand op. Natuurlijk nog even heerlijk op het strand gelegen, gegeten en toen brak de hemel open. Gelukkig hadden we alles op tijd opgeruimd, want het begon echt zo hard te regenen en onweren. Wederom waren we erg blij dat we niet in een tentje zaten.

De volgende dag waren we heerlijk vroeg wakker geworden door de schreeuwende kinderen om ons heen. Dus het was tijd om eruit te gaan en te gaan hardlopen op het strand. Na een welverdiende douche van vier minuten, die nog een dollar kostte ook, was het tijd om weer op pad te gaan. Dit keer reed Lisette het pondje op, weer iets om van haar lijstje af te strepen. Ja, die scheurt straks de Beemster door in de auto. De camping die we te duur vonden, hadden we toch maar uitgekozen voor die avond, want dan konden we Noosa zelf nog even in. Helaas was het rotweer en kwamen we niet veel verder dan wat winkeltjes dichtbij en een lekker ijsje.

Dinsdag 8 april waren we naar Noosa Ville gereden om nog even te wandelen. Parkeerplek vinden was een hel, uiteindelijk na zes rondjes wel gelukt. Toen zijn we over het wandelpad langs de kust naar Dolphin Point gelopen en hebben we van het prachtige uitzicht genoten en weer even flink wat foto’s gemaakt. Daarna waren er allemaal winkels die we nog van dichtbij moesten bekijken. Als cadeautje mocht Fleur een bikini uitzoeken van Joery, zodat hij een foto in bikini zou ontvangen. Hierna hebben wij nog over een andere strand in Noosa gelopen, wat ook wederom erg mooi was. Na dit alles waren we naar Rainbow Beach gereden, waar wij dan ook ontvangen werden door een regenboog. Bij de receptie van de camping hadden we gelijk een toer naar Fraser Island geboekt voor de dag erna.

Woensdag 9 april, tijd voor Fraser Island. We werden opgehaald door een 4x4 truck om vervolgens met de boot naar het eiland te varen. Op het eiland reden we eerst een stuk over het strand, 75 Mile Beach, richting een zoetwater beek. Even een kleine toelichting: het eiland bestaat geheel uit zand, maar echt alleen maar zand als ondergrond. Op dit zand groeit van alles en door de honderden jaren heen, is er ook een zoetwater voorraad ontstaan. Dit werd vroeger als bronwater verkocht op het vasteland van Australië. Na deze stop zijn we doorgereden naar een scheepswrak, dit was een Schots cruiseschip geweest. Daarna snel nog even verder gereden naar duinen die zijn opgebouwd uit 75 verschillende kleuren zand. Hierna zijn we via het eucalyptus bos naar Lake McKenzie gereden. Lake McKenzie is een zoetwater meer en is echt prachtig, gewoon ongelofelijk mooi. Het is een stukje paradijs. Hier konden we dan ook even zwemmen, nou daar zeiden wij geen nee tegen! Het water was zo helder en smaakte ook gewoon goed. Nog even mooie foto’s gemaakt en ook nog een paar in bikini zoals beloofd. Na een heerlijke lunch moesten we weer naar de volgende bestemming, in het tropische regenwoud. Dit was ook weer zo’n uniek plekje. Daarna de truck weer in en reden we terug naar de boot. Vanwege vloed konden we niet alles over het strand rijden en moesten we nog een stukje door het bos. Terug op de boot zeiden wij weer gedag tegen Fraser Island, een magische plek.

Om even terug te komen op de opmerking dat een van ons het verkeerde busje in zou stappen na een nachtelijk plasavontuur, nou dat gebeurde dus andersom. Op 10 april werden wij allebei wakker van gerommel en geklop aan de deur. Half wakker deden we het gordijntje open, stond er dus een meisje bij onze auto die dacht dat het haar auto was. Toen ze erachter kwam dat ze verkeerd was, verontschuldigde ze zich en liep ze weg. Daarna kwamen wij ergens achter, namelijk hoe laat het was: 06:00!! Nou we geloven dat ze ons wel gehoord heeft toen wij dat merkten, erg vriendelijk heeft het niet geklonken. Na het ontbijt zijn we nog even over het strand van Rainbow Beach gelopen en daarna door naar Bundaberg gereden. De camping in Bundaberg was goedkoop, de mensen die daar permanent woonden waren dat ook. Nee we doen niet aan vooroordelen, maar het leek wel alsof we in een aflevering van de Tokkies waren beland. In de middag hadden wij nog even snel gebeld voor een toer bij Town of 1770. Daarover straks meer. We hadden ‘s avonds nog even het fotoboek bijgewerkt en waren vanaf dat moment weer helemaal up to date.

Vrijdag 11 april gingen wij onderweg naar Town of 1770. We kregen de tip om Bundaberg Ginger Beer te proeven. Gelukkig hadden weten we nu pas hoe lekker dit is, dat had anders niet goed gekomen in die 2,5 maand. Op de bestemming boekten we twee overnachtingen, omdat we de dag erna naar Lady Musgrave Island zouden gaan. Vanaf de camping waren we nog even het dorpje ingelopen, wat bestond uit drie huizen en een pub. Even wat gedronken en weer terug gewandeld naar de camping.

Zaterdag 12 april is zeker een dag om niet te vergeten en een hoogtepunt van de reis. Wij gingen namelijk naar het eiland Lady Musgrave om te duiken. Fleur had twee duiken en Lisette had een introductie duik geboekt. Fleur begon gelijk al na aankomst met haar eerste duik, deze was wat verder van het eiland en een meter of 20 diep. Het was wel even wennen voor haar, want het was alweer een poos terug dat ze gedoken had. De duik was echt prachtig, na een aantal minuten zag ze al een rif haai voorbij zwemmen en later ook nog een aantal grote schildpadden. Een van deze schildpadden zwom zelf een rondje om haar heen! Ook de vissen en het koraal waren gewoon adembenemend, echt een unieke ervaring. Tijdens de duik van Fleur was Lisette naar het eiland zelf geweest voor een wandeling. De boot die haar daar heen bracht had een glazen bodem, waardoor zij ook van het koraal en zeedieren kon genieten. Na de duik van Fleur was het tijd voor de lunch en ook voor Lisette haar introductieduik. Lisette was wat onwennig met ademhalen in het begin, maar gelukkig had ze goede begeleiding en zag ze het plezier van het duiken al vlug in. De allereerste duik en dan meteen al in het Great Barrier Reef! Dus als snel verdween zij ook naar de bodem om het koraal van dichtbij te bewonderen en tussen de vissen te zwemmen. Na een korte pauze was het tijd voor Fleur haar tweede duik van de dag. Deze was in ondieper water, maar ook zeker de moeite waard. Op een meter of zes kon zij het koraal goed bekijken en ook tussen de vele gekleurde vissen zwemmen. Tijdens de duik van Fleur was Lisette nog wezen snorkelen. Helaas was zij langzamer dan de schildpad die zij achtervolgde en dat met kleine flippers. Na het duiken hadden we nog even samen in het water gezwommen en nog foto’s gemaakt met onze onderwatercamera, waar Lisette een beetje ruzie mee had. Dit was de reden waarom Fleur selfies moest maken, anders zou ze er niet op staan! Daarna was het tijd om terug te varen richting vasteland. Deze dag was er zeker eentje die we niet snel vergeten. We waren blij dat we de duiken konden doen, want zoals sommigen van jullie weten, was op dat moment cycloon Ita aan het huishouden in het noorden van Australië.

Zondag 13 april waren we zo blij dat we de dag ervoor die toer hadden gedaan, want het regende weer hard. We hadden nog even over een marktje gelopen in onze afschuwelijke poncho’s. Daarna zijn we door de regen gereden naar Gracemere. Ook hier regende en regende en regende het. We hebben toen maar onze nagels gelakt, muziek geluisterd en koekjes gegeten in de bus. In de avond was het een beetje droog, dus deden wij een regendans, omdat we onze dagelijkse beweging nog niet hadden gehad. Deze regendans werkte dan ook zeker, want na vijf minuten stonden we in de regen te dansen op de Spice Girls.

Na deze mededeling over ons dansavontuur in de regen, wordt het weer tijd om dit verhaal af te sluiten. Het duurt niet heel lang meer voordat we thuis zijn en jullie weer komen lastigvallen. Dus bij dezen: geniet nog lekker van de rust, dan genieten wij daar ook nog even van. Bedankt voor de aandacht en we hopen dat jullie weer genoten hebben van ons verhaal. Fleur gaat nu op zoek naar de possums, want die moet ze nog steeds zien! En Lisette probeert niet opgegeten te worden door de muggen.

Veel liefs Fleur en Lisette