Van Melbourne naar Alice Springs

G’day mate! We zitten nu op de helft van onze reis, dus tijd voor een nieuw verhaal. We hebben ondertussen weer genoeg meegemaakt, dus veel leesplezier gewenst.

Vrijdag 28 februari kwamen we aan in Castlemaine, op de kleinste camping die we ooit hebben gezien (maar wel met een zwembad). Dit was onze laatste nacht met de camper, dus moesten we alles weer in onze backpack proppen en de dirt road sporen van de auto wassen, want we mochten eigenlijk niet op onverharde wegen rijden. De volgende dag stonden we vroeg op voor onze rit naar Melbourne, waar we de camper weer in moesten leveren. Deze keer was het ook weer onwijs leuk om door de stad te rijden, not. Na het inleveren van de auto waarmee we 3400 kilometer hebben gereden, liepen we naar het hotel. ’s Avonds hadden we onder het genot van een pizza ‘the biggest loser’ gekeken, perfecte combinatie.

Zondag hadden we heerlijk uitgeslapen. Overdag hadden we de stad een beetje verkend en ’s avonds waren we uitgenodigd om te komen eten bij Sarah, de vrouw die we tijdens de wandeling op Bruny Island hadden ontmoet. We werden heel hartelijk ontvangen en het was een onwijs gezellige avond, waarbij we veel tips kregen over dingen die we konden zien en doen in Melbourne en Alice Springs en we hebben gesproken over de verschillen en overeenkomsten tussen Nederland en Australië. Een heel leuke ervaring!

Maandag 3 maart was Yvonne jarig en Lisette was er toch even bij via Skype. Leuk om even digitaal de kamer door te gaan en de familie te zien, al was de verbinding niet al te best. We gingen die dag naar Sea Life, een zee aquarium. Het was leuk om te zien. ’s Avonds eten gehaald in China Town, Fleur vond het erg vervelend dat ze zoveel sushi verkochten en Lisette vond dat van de noodles en de nasi.

Dinsdag 4 maart was Anneke jarig en zij wordt ook verrast met een verjaardagsgroet via Skype. Daarna waren we naar de Queen Victoria Market geweest. We hebben daar lekker rondgelopen en wat souvenirs, handdoeken en hoeden gekocht.

De dag erna waren we naar de Botanic Gardens gelopen, lekker een stuk gewandeld. Toch weer naar China Town gegaan om eten te halen. ’s Avonds hadden we de ballonvaart in Alice Springs geboekt.

De volgende dag hadden we besteed aan het uitzoeken van de foto’s van de vorige verhalen en het uploaden van deze foto’s. Dat duurde behoorlijk lang, dus moesten we aardig wat thee bestellen om te kunnen blijven zitten in de koffietent met gratis wifi. ’s Avonds stond het inpakken van de backpacks op de planning, want de dag erna zou onze tiendaagse trip van Melbourne naar Alice Springs van start gaan.

Vrijdag 7 maart begon al vroeg, we werden om 07:00 uur opgepikt voor onze eerste tour naar Adelaide via de Great Ocean Road. We stopten onderweg bij verschillende mooie uitzichtpunten, maar helaas zat het weer niet mee en hadden we regen. Bij een van de stops hadden we wilde koala’s gezien en papegaaien gevoerd. We waren net twee gekke oude vogelvrouwtjes. Onderweg ook nog bij een vuurtoren gestopt. In de avond waren we aangekomen bij de twaalf apostelen, wat in werkelijkheid geen twaalf, maar slechts acht rotsen in de zee zijn. De zonsondergang kan hier heel mooi zijn, maar was een beetje een tegenvaller vanwege de bewolking.

De tweede dag zeiden we na een laatste stuk rijden gedag tegen de Great Ocean Road en gingen we op weg naar Grampians National Park. Na aangekomen te zijn bij onze slaapplek, vertrokken we om een pittige hike te maken. Het was een zware klim, maar zeker de moeite waard. Het uitzicht was prachtig.

De laatste dag van onze eerste tour hadden we gewandeld op Mount William, de hoogste berg van het nationale park. Daarna moesten we zes uur rijden naar Adelaide. Daar aangekomen konden we het hostel gelukkig zo in.

Maandag 10 maart was van het uitslapen toch niets terechtgekomen, want we konden skypen met het thuisfront (altijd fijn zo’n tijdsverschil). Daarna zijn we naar het wijncentrum gegaan, waar we hadden afgesproken met Isabelle, die we tijdens de tour hadden ontmoet. Helaas konden we de audiotour in het wijncenter niet doen, omdat het gebouw deels gerenoveerd werd. Beetje jammer. Dus moesten we maar meteen de wijnproeverij doen, ook heel erg vervelend. Toen we weer terug waren in het hostel hadden we even een programma voor het maken van fotoboeken op de laptop gezet, zodat we hier al een boek kunnen maken en het thuis zo snel mogelijk kunnen laten zien. Op tijd naar bed gegaan, want we zouden de volgende dag om half 7 opgehaald worden voor onze outbacktour naar Alice Springs.

Op de eerste dag van de outbacktour zijn we naar Alligator Creek gereden voor een wandeling, waar helemaal geen krokodil te vinden is. Daar hebben we in een opgedroogde rivier gewandeld, best een bijzondere wandeling. ’s Avonds zijn we nog naar een uitkijkpunt gereden en vervolgens terug naar het kamp, daar gegeten en slapen in een swag onder de sterrenhemel. (Een swag is een soort van slaapzak met een matras erin, waar je dan in kan liggen in je eigen slaapzak. Het slaapt heerlijk, als je ’s nachts wakker werd had je prachtig uitzicht op de sterren.)

Voor de tweede dag stond het plaatsje Coober Pedy op het programma. Tijdens de busrit stopten we bij een opgedroogd zoutmeer en daarna reden we door naar de Opaalmijnen van Coober Pedy. Daar zouden we ook blijven slapen onder de grond. Het zag er een beetje uit als een gevangenis, maar het was er heerlijk koel. Buiten was het namelijk 42 graden en wemelde het van de zwarte vliegen die overal, maar dan ook echt overal opdoken en ze lieten je niet met rust. Zoem zoem zoem zoem, smack en al sloeg je ze weg of zelfs dood, dan kwamen er weer tien voor terug, we voelden ons af en toe net een paard in de zomer. ‘s Avond hadden we pizza gegeten en daarna waren we naar een kangaroe opvang gelopen, ‘Josephinw’s Kangaroo Orphanage’. Daar werden baby kangaroos opgevangen waarvan de moeder was opgekomen door het verkeer.

De derde dag moesten we ook weer erg vroeg opstaan om de zonsopgang te zien bij Breakaways. Hier zijn veel films opgenomen vanwege het maanachtige landschap. De dag zelfs bestond uit veel rijden, 710 kilometer in totaal, zodat we de zonsondergang konden zien bij Uluru. Vervolgens sliepen we weer in onze swag onder de sterren.

Ook op de vierde ochtend zat uitslapen er niet in, (het begon wel een beetje op werken te lijken,) maar het was het waard. We hadden de zon opzien komen bij de Uluru, erg bijzonder om te zien, want het is een kenmerkend icoon voor Australië. Vervolgens reden we naar Kata Tjuta om daar om en tussen de bergen een wandeling te maken. Het was een erg mooie wandeling, ondanks de honderden vliegen om ons heen. Even de goede orde, we douchen gewoon en we stinken niet (echt), maar ze laten niemand met rust. Tijdens het lopen sprong er even een kangaroe tussen ons door. Op het mooiste punt even een groepsfoto gemaakt, lastig om te lachen zonder vliegen op te eten. Het was Fleur haar dag niet, gevallen met blauwe elleboog en een splinter in haar teen. Na de wandeling waren we terug bij het kamp, we kregen even wat tijd voor onszelf en we haalden een lekkere ice chocolate. Voor de rest was het ook heerlijk rustig, want de telecommunicatie lag eruit. In de middag waren we nog naar het Aboriginal cultureel centrum geweest en hadden we de Mala Mala wandeling rondom Uluru gelopen, dit was een deel van de hele rondwandeling om Uluru. In de avond hadden we een BBQ met de hele groep.

Op de vijfde dag stonden we weer vroeg op, voor weer eens zonsopgang (we dachten dat het een vakantie was). Vervolgens gingen we naar Uluru terug om nu de wandeling rond de rots af te maken, we moesten nog ongeveer zeven kilometer lopen. Tijdens het lopen hadden we een dingo gezien en dat is best uniek, omdat ze erg schuw zijn. De wandeling zelf was erg gaaf om te zien, de rots heeft verschillende kanten en is anders om te zien dan verwacht. De omstandigheden van de wandeling waren wat minder helaas. Het was heel erg warm en windstil en er zoemden zoveel vliegen om ons heen, niet normaal. Dit blijkt dan ook het ergste deel van de tour te zijn qua vliegen, wat jammer is. Na de wandeling gingen we weer terug naar de camping en moesten we inpakken, want we gingen op weg naar de camping in de buurt van Kings Canyon. Onderweg zagen we nog wilde paarden langs de weg en ook een aantal kamelen. We hadden nog hout verzameld voor het kampvuur in de avond, dit was de enige plek waar het mocht vanwege het brandgevaar. ’s Nachts was ook nog een verhaal apart, Lisette werd opeens wakker en merkte dat ze door een mug op haar kin was gestoken en er een bult op zat, waardoor ze niet meer kon slapen voordat ze deet had opgespoten. In het donker ging ze op zoek naar deet in haar backpack. Nadat Lisette de deet had opgespoten vroeg ze ook of Fleur het ook wil. Fleur steekt alleen haar armen uit, helaas moet ze het ook zelf uitsmeren want dat wil Lisette niet doen. Toen Lisette de volgende morgen aan haar kin voelde, bleek er vreemd genoeg helemaal geen muggenbult te zitten. Fleur rook aan haar arm en vroeg waarom ze zo rook en Lisette vertelde het verhaal. Fleur heeft er echt geen herinnering van, maar de bus deet in de swag was het bewijs van dit nachtelijke avontuur.

Op de zesde en laatste dag van de tour gingen we naar Kings Canyon voor een wandeling met een graadje of 42. Deze wandeling was het hoogtepunt van de tour, er was een heerlijke wind en geen tot weinig vliegen en natuurlijk ook een prachtige uitzicht. Na de wandeling gingen we terug naar de camping voor de lunch en om alles in te pakken, zodat we onderweg konden naar Alice Springs, wat nog een behoorlijk stuk rijden was. Onderweg had Clancy, onze tourgids, een boeking gemaakt om nog even met iedereen ’s avonds in Alice Springs te eten om het af te sluiten. Nadat we aangekomen waren in Alice Springs waren wij heel blij met onze hotelkamer: een eigen badkamer en een heerlijke bed. Even snel douchen en op naar het restaurant om te eten. Het was nog erg gezellig en we spraken af om de volgende dag nog even wat met Clancy te drinken.

Dit was onze tour van Melbourne naar Alice Springs, nu zijn jullie op de hoogte van wat we gedaan hebben. Onze tourgids tijdens het tweede deel van de tour door de outback, Clancy, was echt de leukste gids die je je kan wensen. Hij is een echte Aussie dude, die a la Steve Irwin de weg op rent om een hagedis te vangen en te laten zien aan ons. We hebben enorm met hem gelachen en ook watergevecht mee gehouden. Echt super om zo’n gids te hebben tijdens een outbacktour.

Binnenkort komt er een update van wat we in Alice Springs hebben gedaan en in Darwin. We lopen een klein beetje achter, maar het komt goed en hopelijk zijn de verhalen het wachten waard.

Liefs Fleur en Lisette