Op weg naar Cairns

Het einde komt in zicht, dus nog even een kleine update van vorige week en dan krijgen jullie er nog eentje over de laatste week van onze reis vanuit onze tussenstop in Hongkong. Het vorige verhaal was een boekwerk geworden, daarom proberen we het nu wat compacter te houden.

De vorige keer vertelden wij dat we op zoek gingen naar de possums, nou die hebben we gevonden hoor. Daar straks meer over. Nu eerst verder met waar we gebleven waren, en dat was in Carmila, op maandag 14 april. Het was een camping vlakbij de Bruce Highway, die gewoon aan de weg zat zonder omheining en een thuis was voor heel veel (grote) kikkers. Deze camping was even een tussenstop naar onze volgende bestemming.

Dinsdag 15 april waren wij onderweg naar Cape Hillsborough. Daar bevond onze camping zich in een natuurpark. Onze slaapplek was gelegen aan het strand en dit was ideaal. We waren dan ook vrij snel het strand op gegaan om naar een eilandje te lopen, wat alleen bereikbaar was tijdens laagtij. Daar hadden wij dan ook even heerlijk genoten van de rust en het prachtige uitzicht. ’s Avonds zaten wij nog even lekker buiten, want er was ons verteld dat hier possums zaten. Nou die zaten er ook! Erg leuke beesten om te zien, maar vreselijk brutaal en ze laten zich niet wegjagen. Fleur was helemaal blij, want nu kon ook de possum van het lijstje gestreept worden.

De volgende dag bracht onze reis ons naar Airlie Beach, waar we drie nachten zouden verblijven. Nadat we aangekomen waren, hadden we gelijk een tour geboekt voor de komende vrijdag. Vervolgens zijn we nog even het stadje in gegaan om wat te winkelen en nog even lekker op het terras te zitten. In de avond hadden we niet veel meer gedaan.

De ochtend van donderdag 17 april bestond uit skypen en uitslapen. We hadden even een heerlijk dagje vrij (we hebben hier, zoals jullie weten, namelijk een heel zwaaaar leven). Na een rustige ochtend waren we weer naar de stad gereden om nog wat te winkelen en een heerlijk ijsje te eten, want dat hadden we wel verdiend. Toen we weer terug kwamen op de camping was het gedaan met de rust. De hele camping stond vol vanwege het paasweekend. Naast ons stond hetzelfde busje, hopelijk zouden zij niet om 6 uur in de ochtend op het raam kloppen. We gingen op tijd naar bed, omdat we de dag erna de tour hadden.

Goede vrijdag, 18 april, toch vroeg wakker geworden, maar niet omdat de buren aanklopten. We moesten namelijk vroeg op om de boot te halen. De zeilboot bracht ons naar twee eilanden die onderdeel uitmaken van de Whitsunday Islands. Na anderhalf varen kwamen we aan bij Haven Island, daar trokken wij een wetsuit en flippers aan om te gaan snorkelen. Tijdens het snorkelen hadden we allerlei mooi koraal en vissen gezien, alleen de onderwatercamera werkte niet helemaal mee. We zullen nog wel zien wat er van geworden is. Na een uur in het water te hebben gespeeld, moesten we weer terug naar de zeilboot en voeren we naar een tweede eiland, Black Island. Hier hadden we ook gesnorkeld en zou Nemo te vinden zijn. Nou het werd geen Finding Nemo, helaas. We hadden een lunch op de boot en het was daarna al weer tijd om terug te varen. Zeilen zat er niet in, omdat er te weinig wind was. Weer terug op de camping kwam na het avondeten een possum tevoorschijn waar Fleur van schrok. Deze possum had wel behoorlijk trek in onze chocoladekoekjes, want hij kwam erg dichtbij.

Zaterdag 19 april stapten we weer in ons racemonster en gingen onderweg naar Alva Beach. Dit was een lange rit, maar we moesten nou eenmaal die kant op. Dit bleek uiteindelijk een heel gezellige camping te zijn. We werden bij het inchecken al uitgenodigd voor een bbq voor de hele camping. Hier hadden we dan ook gebruik van gemaakt en dat bleek een goede zet. Na het eten hadden we nog gezellig zitten praten en drinken met twee Australische blokes. We hadden enorm gelachen om hun verhalen over het vissen en ongelukken met hun vingers die er weer aangezet moesten worden.

Eerste Paasdag, 20 april. Geen Pasen (en paasontbijt) zoals thuis, maar onderweg naar Townsville. Op de camping aangekomen werd het tijd om onze laatste dagen in Australië in te plannen. Hierbij kregen wij ook nog tips van onze aardige buurman. Ook op deze camping waren wij weer op een plek met stroom gezet, hoewel we hier niet voor hadden betaald. Tja, dan is de verleiding groot om toch stiekem stroom te nemen, had je ons maar ergens anders moeten zetten. Op deze camping hadden we dus weer wat kosten bespaard, want alle kleine beetjes helpen op het einde.

Tweede Paasdag hadden we weer geen eieren als ontbijt. Dan maar weer saai ontbijten en daarna onderweg naar Magnetic Island voor een dagje uit. We namen de ferry en wilden graag een topless auto huren, maar door dat leuke paasweekend waren er geen auto’s meer te huur. Toen maar een buspas genomen en het eiland verkend. Jammer genoeg was het niet heel mooi weer, maar we hebben toch genoten van de verschillende uitzichten.

Onze missie op dinsdag 22 april was het bereiken van Mission Beach. ( Ja we worden nu wel heel flauw.) We zouden even van de route afwijken en stoppen bij een waterval. Dit ging niet helemaal als gepland, we hadden hierdoor een uur vertraging, maar het was wel een mooie autoroute door de bergen en Lisette had haar training voor het rijden over bergweggetjes weer gehad. Bij Mission Beach aangekomen konden wij weer kiezen waar we op de camping wilden staan, unpowered werd toevallig weer powered. Opeens hadden we weer stroom in de auto, we begrepen er niets van. Daarna hadden we nog even over het strand gelopen, hier zagen we wel wat sporen van de cycloon Ita. Nadat we terug waren bij de camper, begon het te regenen en dat hield ook niet meer op.

De volgende morgen hadden we nog hardgelopen op het strand, want het was gelukkig droog. Toen we terug waren begon het weer te regenen en stopte het ook niet meer. We hadden alles weer ingepakt en gingen op weg naar Cairns, onze eindbestemming. Maar we bleven hier slechts een nachtje om de volgende dag te vertrekken naar Port Douglas, want we wilden nog meer van het noordoosten dan alleen Cairns.

Donderdag 24 april was het een klein uurtje rijden naar Port Douglas, al lag onze camping daar iets buiten. Tijdens de reis naar Port Douglas reden we langs de kust. Dit was echt schitterend, een plaatje om te zien, zo hadden wij eigenlijk alle wegen langs de kust verwacht. Na een korte (foto)stop reden we weer verder. Op de camping aangekomen hadden we even snel wat gegeten en zijn we vervolgens naar Port Douglas gereden om daar nog wat souvenirs te kopen en even rond te lopen. Terug op de camping begon het te regenen en ook deze keer stopte het niet meer met regenen. Dit was niet echt het weer waar we op hadden gehoopt in onze laatste week.

Vrijdag 25 april hadden we lekker uitgeslapen en gingen we onderweg naar Daintree. Maar daarvoor stopten we nog even bij Mossman Gorge voor een wandeling in het regenwoud. Ja, REGENwoud. Het was een mooie wandeling, dat zeker en met een hele leuke brug, welke goed kon schommelen. Het is een prachtig gebied, maar we treffen het gewoon echt niet met het weer.

Op dit moment dat we het verhaal schrijven zitten we dan ook onder een afdakje met een regenachtige uitzicht. Maar niet getreurd! We hebben nog een paar dagen en we hebben al ongelofelijk mooie dingen gezien, dus het zal vast wel goed komen.

We hopen dat jullie weer genoten hebben van het verhaal en ons doel is om het laatste verhaal vanuit Hongkong, waar onze tussenstop is, te schrijven en plaatsten. Nog even en we zijn weer thuis, de tijd is zo snel gegaan! Dus geniet nog even van de rust, dan genieten wij hier nog even!

Liefs Fleur en Lisette